Żywienie dojelitowe – pomoc dla osób z zaburzeniami odżywiania
Żywienie dojelitowe pozwala podać pokarmy chorym, którzy nie są w stanie przyjmować ich w tradycyjnej formie. Jest zwykle stosowane u pacjentów z rakiem przełyku oraz oparzeniami, bo medycy mogą ominąć tak wyłączone miejsca. Jest także ratunkiem dla pacjentów z zaburzeniami odżywiania. Choć jest to technika ocalająca pacjentów, jej wykorzystywanie jest związane z ryzykiem wystąpienia pewnych powikłań. Jak się przed nimi ustrzec? Jak powinno przebiegać żywienie dojelitowe?
Preparaty do żywienia dojelitowego
Dla sukcesu żywienia dojelitowego najważniejszy okazuje się właściwy wybór preparatów. Powinien dokonać go lekarz – należy wówczas przeanalizować zapotrzebowanie pokarmowe chorego oraz charakter jego choroby. W niektórych sytuacjach możliwe będzie również podawanie zmielonych pokarmów przygotowanych w domu – ich skład musi rzecz jasna być opracowany przez sprawdzonego eksperta. Mniej więcej 1500 ml opisywanego preparatu musi pokryć dobowe zapotrzebowanie energetyczne pacjenta.
W jakich przypadkach nie stosować żywienia dojelitowego?
Żywienie dojelitowe nie powinno być metodą dla pacjentów z dysfunkcjami systemu pokarmowego – między innymi z rozwolnieniem oraz niedrożnością jelit. Żywienie dojelitowe nie będzie też dobrym rozwiązaniem w przypadku chorych ze wstrząsem. Medycy powinni oprócz tego wiedzieć, że potrafi być ono dla pacjenta poważnym obciążeniem natury psychologicznej – należy zatem uszanować jego wybór o rezygnacji z opisywanego leczenia.
Recomed